بی‌توجهی به اصول و ضرورت‌های حفاظت از محیط زیست و اکوسیستم جهانی و منطقه‌ای و بی‌اهمیتی به محدودیت منابع طبیعی در کشورهای مختلف و برداشت بی‌رویه از این منابع، امروزه آینده‌ی زیست انسانی و چه‌بسا استمرار حیات طبیعت زمین را آبستن خطرات عدیده‌ای کرده است که عدم چاره‌جویی برای رفع این مسئله، باعث رخداد تحولات عمیق و گسترده‌ی چه بسا سیاسی و اجتماعی زیادی در جوامع مختلف شود.

در حال حاضر آنچه ذهن دانشمندان، سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان در سطوح مختلف اداره‌ی امور کشورها و جوامع گوناگون ازجمله ایران را به خود مشغول کرده است، یافتن راه و روشی مطلوب برای ایجاد تناسب بین روند تأمین نیازهای آحاد افراد بشر از مواهب طبیعی و در عین حال حفاظت از منابع طبیعت ساخته و زیست‌بوم زمین به‌عنوان اصلی‌ترین منبع تأمین انرژی و نیازهای زیست‌محیطی بشر و البته دیگر موجودات زنده است.

ازجمله مهم‌ترین مقولاتی که در این حوزه حائز اهمیت است، دانش برنامه‌ریزی درست و نحوه‌ی استفاده‌ی ‌بهینه از منابع طبیعی محدود و بهره‌وری صحیح از ‌زیست‌بوم با لحاظ پیوست‌های اجتماعی و البته آسیب‌های احتمالی متأثر از آن است که با عنوان «اقتصاد اکولوژی» مورد توجه جوامع علمی، دانشگاهی، فعالین مدنی و زیست‌محیطی همچنین دست‌اندرکاران امر کشورداری است.