روزی که با شلیک 2 موشک هوایت شونده از ناو وینسنس متعلق  به نیروی دریایی آمریکایی، هواپیمایی آب‌های خلیج‌فارس سرنگون و 298 مسافر آن از مرد و زن، کودک و نوجوان و کهنسال از دست می‌روند و در میان آن‌ها 66 کودک زیر 13 سال و 53 زن بودند.

نویسنده کتاب تفنگ و عروسک، قلم برداشته و به سراغ خانواده‌های بازمانده از این واقعه رفته تا شرحی از حال آن‌ها را از نظرگاه متفاوتی بررسی کند.

او در مقدمه می‌نویسد: «این حادثه غمبار با گذشت بیش از سه دهه هنوز مورد بررسی کامل در محکمه‌ای صالح قرار نگرفته‌است. از یک نظر این حادثه فقط برگی از پرونده اختلاف بین دو دولت ایران و امریکا است، اما از سوی دیگر ۲۹۰ نفر انسان بی‌گناه قربانی یک زیاده‌طلبی ماجراجویانه قرار گرفته‌اند، و صد‌ها خانواده برای همیشه داغدار عزیزانشان شده‌اند. ۶۵ کودکی که در این حادثه مظلومانه جان باختند، حق داشتند زنده بمانند، زندگی کنند و از نعمت زیستن در کنار پدر و مادرشان بهره گیرند. اما آنان از این حق بزرگشان محروم شدند، فقط به این دلیل ساده که یک نفر تصمیم گرفت ماشه را بکشد.»