«حسن رضوانی نیکابادی» باستان‌شناس پیشکسوت را بسیاری از باستان‌شناسان ایران با نام «عموحسن» می‌شناسند؛ مردی که همواره با صدای گیرایش به دل خاطرات باستان‌شناسی نقب می‌زند. دانشجویان و کارشناشان باستان‌شناسی بی‌شک جستارها و روایت‌های او را در سخنرانی‌ها و همایش‌ها شنیده‌اند.

عموحسن باستان‌شناسی است که نمی‌تواند از کنار خاطرات و آدم‌های محوطه‌هایی که کاوش کرده عبور کند. او سال‌هاست این خاطرات را می‌نویسد تا مردم بیش‌تری با فراز و نشیب‌های باستان‌شناسی آشنا شوند.

او در کتاب خاک مکینه نه فقط از سفرهای باستان‌شناسی‌اش نوشته بلکه یادی کرده از گذشته و دوران کودکی‌اش در اصفهان و اهواز. او روایت جدیدی به ما از حسن چوب‌شکن معروف اصفهان می‌دهد. چوب‌شکنی که قهرمان هیچ داستانی نیست. شخصیت‌های داستان‌های عمو حسن همه فراموش شده‌اند. ‌کمتر کسی از آن‌ها نوشته است.