کتاب «کرمان باستان» تالیف سید‌منصور سیدسجادی، باستان‌شناس پیشکسوت و کاوشگر شهر سوخته و محوطه جیرفت نقبی است به کهن‌ترین آثار سکونتی انسان در دوران نوسنگی کرمان. در بررسی‌های باستان‌شناسی انجام شده در این ناحیه تعداد 10 محوطه از این دوران در اطراف تل آتشی و بقایای آثار 11 مرحله معماری به‌دست آمد. صنایع و ابزارهای سنگی موجود در این محل شامل دو مجموعه حاصله از کاوش‌ها و نمونه‌های جمع‌آوری شده از سطح محوطه بوده که به دقت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و مطالعه شده‌اند.

در نتیجه این مطالعات و مقایسه و توجه به پژوهش‌های دیگر در سایر محوطه‌های دوران  نوسنگی جنوب شرقی ایران، به نظر می‌رسد که روستاهای این دوران منطقه با استفاده از صنایع سنگی تولید شده از مواد خام محلی شکل گرفته و ابزارهای مورد نیاز برای کشاورزی و شکارورزی روستانشینان را فراهم آورده‌اند.

در پیش‌درآمد کتاب آمده: «تولید ابزارها در محل صورت می‌گرفته و آثار چنین صنایعی در کرمان در محوطه‌های تپه آتشی و اطراف آن و تپه یحیی و گز طویله به دست آمده است. این گروه از تولیدات محوطه‌های نامبرده دارای برخی مشترکات هستند که عمده‌ترین آن‌ها تولیدات تیغه‌ها و ریزتیغه‌هاست که به صورت ترکیبی در ابزارهای شکارورزی و کشاورزی استفاده می‌شده است. صنایع دیگر این روستاها شامل ساخت مهره‌های تزئینی از سنگهای مختلف است.»