اين داستان که يکی از داستان‌های زیبا و فلسفی شاهنامه است که پيرايه يغمايی بازپردازی و ساده‌نویسی کرده و تصويرگری آن را آرزو اميدبخش انجام داده. پیرایه یغمایی درباره‌ی بازپردازی اين داستان می‌گويد:«اين داستان کاملاً نمادين است و در ساختار زيربنايی خود تمثيل‌های بسيار دارد و ازجمله داستان‌هايی است که رگه‌های فلسفی آن کمتر شناخته شده. داستان از نظر تاریخی و جغرافیایی ما ارزش بسیار دارد، چون در کرمان و شهر کجاران و ارگ‌بم اتفاق می‌افتد و افزون بر آن به فرهنگ اجتماعی ما در آن زمان اشاره دارد و نشانگر نقش پربار زنان و دختران در آن روزگاران دور و دير  است.» در مجموع می‌توان گفت که در این داستان افسانه، حقیقت، تاریخ و اسطوره با هم آمیخته‌اند و پیرایه یغمایی دلیل جذب شدن و پرداختن به این داستان را همین تناقض‌ها و شگفتی‌های آن می‌داند. پيرايه يغمايی شاعر و پژوهشگری است که به دلیل اهميت پرورش نسل آينده در آثارش به ادبیات کودک و نوجوان پرداخته و سال‌هاست در اين راه قدم و قلم می زند، و سروده‌ها و نوشته‌های بسیاری در این زمينه دارد. تصويرگری کتاب را آرزو اميدبخش تصويرگرجوان و خوش‌فکر برعهده داشته که با زیبایی تمام و همراهی کامل از عهده‌ی کار برآمده و به کتاب رونق بسیار بخشيده.