هفتصد و نود و چهارمین شب از «شبهای بخارا» به حفاظت و مرمت اختصاص یافته است. این نشست در ساعت پنج بعد از ظهر چهارشنبه پنجم دیماه ۱۴۰۳ با سخنرانی سید محمد بهشتی، رسول وطندوست، اسکندر مختاری، فرامرز پارسی، فاطمه علیاصغر و علی دهباشی در خانۀ هنرمندان برگزار شد.
ایران پنجمین کشور جهان از نظر داشتن جاذبههای میراثفرهنگی است. این سرزمین با داشتن ۳۹ هزار اثر ثبت ملی و ۲۸ پروندۀ میراث جهانی در یونسکو، جایگاه ویژهای در جامعۀ بینالمللی دارد. هر اثر و بنای تاریخی برای ایرانیان گنجینهای است که از گذشتگان به یادگار مانده و تنها حفاظت و مرمت از این آثار است که میتواند آنها را برای نسلهای آینده صیانت کند و باعث ایجاد تداوم تاریخ و فرهنگ شود.
هر اثر و بنای هنری در بردارندۀ مفاهیمی است که از شرایط زندگی هنرمند گرفته شده است. وقتی این آثار زمان را پشت سر میگذارند و در دوران بعدی به ما میرسند، باعث پیوند فرهنگی میشوند. حفاظت و مرمت آثار در واقع خود هنر دیگریست که اثر و بنای خلقشده را تکمیل میکند و ارزشهای شکلی-معنایی آن را تعالی میبخشد.
آن هنگام که اثری هنری به دست هنرمند دیگری بازنگری میشود تا الگوهای معنایی و زیباییشناختی خود را به عرصۀ آفرینش مجدد بسپارد، گویی معنایی دگر یافته و از نو خلق میشود تا در لحظۀ خویش بماند و آهنگ متداوم زمان را نوایی دوباره دهد. مرمت به شکلی کاملکنندۀ تمام هنرهایی است که زمان را تجربه میکنند تا بمانند و در حضور انسان به تکامل خویش پویایی بخشند.
انتشار سلسله کتابهای «دربارهی مرمت» به کوشش رسول وطندوست گامی است در جهت غنابخشیدن به حفاظت و مرمت بناهای تاریخی در ایران. این کتاب، که تا کنون دو جلد از آن از سوی انتشارات دادکین چاپ شده، قرار است همچنان با موضوعات خاص مرمتی ادامه پیدا کند.







